28. "Psiego Najlepszego" - W.Bruce Cameron

Tytuł: Psiego najlepszego/ The Dogs of Christmas

Autor: W. Bruce Cameron

Wydawnictwo: Kobiece

Liczba stron: 296

Data wydania: 9 listopad 2017

Dlaczego nikt nigdy mu o tym nie powiedział? Dlaczego nikt nie powiedział mu, jak to jest mieć psa? Że dzięki temu każda chwila staje się ważniejsza, że w jakiś tajemniczy sposób można czerpać z każdego dnia to, co najlepsze?

Jako zwierzolub i psiara, pozycja dla mnie wręcz obowiązkowa. Po przebojowym i ściskającym za serce  Był sobie pies, było wręcz pewne, że Psiego Najlepszego musi trafić w moje łapki. I tak od kilku dni patrzy na mnie szczeniak labradora z uszami renifera z półki.

Pewnego spokojnego wieczoru do drzwi Josha puka sąsiad i wręcz wciska mu psa. Josh opiera się, ale z marnym skutkiem. Okazuje się że to nie pies, a suczka. Na dodatek w ciąży. Zaawansowanej.
Josh, który nigdy w życiu nie miał psa dostaje nie małego szoku i ogarnia go ocean wątpliwości czy podoła. Dzwoni więc od weterynarza(który zaleca mu spokój) po schronisko. A tam poznaje Kerri, która oswaja go z posiadaniem psa.

Inaczej niż w Był sobie pies narracja prowadzona jest w trzeciej osobie. Liczyłam na kolejny psi punkt widzenia, ale mimo wszystko wyszło to całkiem dobrze. Akcja zaczyna się w październiku, a kończy się wieczór przed wigilią.
Sama akcja jest zwarta i nawet nie wie się, że zostały trzy strony do końca książki!
Bardzo mocną stroną tej książki jest relacja człowiek-pies. Po pierwsze pokazuje, że pies zniesie wszystko i w miarę swoich możliwości zaaklimatyzuje się w nowym otoczeniu. A jego pojawienie się wprowadzi w człowieka humor, lepsze samopoczucie i brak nudy! Josh mimo obaw świetnie radzi sobie i z suczką i potem ze zgrają szczeniaków. Chociaż mam wrażenie, że bez internetu ten człowiek nie byłby w stanie zagotować wody w czajniku. Elektrycznym na dodatek.
Josh ukazany jest jak taka typowa ciamajda. Tego nie potrafi, to go przerośnie, a jego relacja z Kerri przypomina przedszkolne podchody. Może to był celowy zabieg autora, by wzbudzić w czytelniku sympatie do bohatera? Nie wiem, mnie bardziej drażnił.
Co do Kerri, niby zdecydowana kobieta, wolontariuszka w schronisku, a jej zachowanie i strzelanie fochów z powodu rozmowy telefonicznej było strasznie dziecinne. No ale koniec końców, wszystko było okej. 

Nie podobał mi się pomysł akcji "Szczeniaki na święta"... Niestety smutna rzeczywistość jest taka, że nawet sprawdzone domy, oddają w styczniu i lutym psiaki, bo urosły, bo psocą, bo wymagają czasu. Nie jestem zwolenniczką wydawania psów, kotów czy świnek morskich na święta, na prezent pod choinkę.

W Psiego Najlepszego zakończenie jest rozczulające. Po cichu liczyłam że tak się to skończy :) Dodałabym epilog, a w nim zawarłabym krótkie podsumowanie losów szczeniaków i tego co z nich wyrosło ;) Bo jak wiemy, nawet kundel może być psem ratownikiem. Myślę, że byłby to fajny dodatek.
Cameronowi świetnie wychodzą psie historie i mam nadzieje, że będzie dalej pisać. Psich bohaterów nigdy dosyć:) A Wam tę pozycję polecam bo  taka ilość merdających ogonków ogrzeje i osłodzi jesienno-zimowe wieczory. Poza tym, książka niesie ze sobą parę prawd- psy nie są zabawkami, a ludzie którzy nigdy nie mieli nic wspólnego ze zwierzętami, stają się zakochanymi w psich istotach ludźmi. Psiego najlepszego jest lekką, podnoszącą na duchu książką, która świetnie sprawdzi się jako prezent pod choinkę dla dużych i małych.

Za egzemplarz recenzencki dziękuje Wydawnictwu Kobiece. 

Moja ocena:8/10

Paulina i moje psie najlepsze stworzenie- Bąbel :)