170. "Wizje. Gniew" - Anna Krystaszek
Tytuł: Wizje, Gniew
Autor: Anna Krystaszek
Wydawnictwo: Muza
Liczba stron: 320
Data wydania: 16.03.2022
Wszystkie wizje Pauliny się potwierdzają. Śledztwo w tej sprawie prowadzi Igor Szulc. Czarny, bo taki przydomek nosi Igor, uważany jest za jednego z lepszych śledczych.
Kiedy policjanci kręcą się za własnym ogonem zaczynają ginąć kolejne osoby. Sprawa zaczyna łączyć się z pożarem sprzed 20 lat. W jaki sposób Paulina jest w stanie wszystko przewidzieć? Co mają wspólnego znalezione zwłoki z pożarem? Kto będzie kolejny?
Nim o fabule najpierw słów kilka o bohaterach tej książki. Krystaszek dobrze tworzy postaci, każda ma swój charakter. Znowu mamy do czynienia z prokuratorem Janem Hebdą. Który kompletnie mi nie pasuje, a właściwie to w jaki sposób mówi. Rozumiem, że autorka chciała pokazać tą śląskość, ale na litość boską wrzucanie śląskich słówek od czapy mija się z celem. Brzmiał jak gorol, który przyjechał na Śląsk i chce się wtopić w tłum.
Bardzo spodobała mi się postać Igora Szolca, ale działał mocno chaotycznie i trochę jakby nie wiedział co i gdzie zrobić, by było dobrze. Momentami zachowywał się jak chłopiec we mgle, a nagle pełen determinacji i nieustępliwości pan policjant.
Bardzo spodobała mi się postać Igora Szolca, ale działał mocno chaotycznie i trochę jakby nie wiedział co i gdzie zrobić, by było dobrze. Momentami zachowywał się jak chłopiec we mgle, a nagle pełen determinacji i nieustępliwości pan policjant.
Fabuła jest dynamiczna. Krystaszek daje nam poznać zaplanowaną intrygę po kawałeczku. Dodatkowo narracja prowadzona jest w pierwszej osobie i do głosu dochodzą poszczególni bohaterowie. Takie książki czyta się mi się o wiele szybciej.
Mimo moich drobnych ale, autorka doskonale oddała emocje. Tytułowy gniew da się odczuć niemalże namacalnie. Pokazuje jak bardzo wydarzenia z dzieciństwa oddziałują na psychikę już dorosłej osoby. Jak złość i rozgoryczenie pielęgnowane latami pożera wnętrzności szukając odpowiedniego ujścia.
Zakończenie mimo, że nieco przewidywalne od połowy książki, to ciekawe.
Moim zdaniem jest to lepiej dopracowana książka, a Krystaszek podniosła sobie wysoko poprzeczkę do następnych książek. A te niewątpliwie będą.
Mimo moich drobnych ale, autorka doskonale oddała emocje. Tytułowy gniew da się odczuć niemalże namacalnie. Pokazuje jak bardzo wydarzenia z dzieciństwa oddziałują na psychikę już dorosłej osoby. Jak złość i rozgoryczenie pielęgnowane latami pożera wnętrzności szukając odpowiedniego ujścia.
Zakończenie mimo, że nieco przewidywalne od połowy książki, to ciekawe.
Moim zdaniem jest to lepiej dopracowana książka, a Krystaszek podniosła sobie wysoko poprzeczkę do następnych książek. A te niewątpliwie będą.
7,5/10
Współpraca z Wydawnictwem Muza
Tytuł brzmi bardzo kusząco.
OdpowiedzUsuń