59. "Znowu pragnę ciemnej miłości" - Joanna Lech

Tytuł: Znowu pragnę ciemnej miłości

Autor: Joanna Lech

Wydawnictwo: W.A.B.

Liczba stron: 208

Data wydania: 20 czerwca 2018

We wstępie możemy przeczytać "Postanowiłam zebrać ulubione wiersze o miłości w jedną mocną i wyrazistą książkę(...) Bo przecież każdy z nas czasem zapragnąłby jakiejś ciemnej miłości, choćby tylko w poezji."

Zacznę wyjątkowo nie od treści, a od samego wydania. Jestem zauroczona! Wydawnictwo bez dwóch zdań dało tzw.'czadu'. Gruba, ciemnogranatowa okładka z pięknie mieniącym się na srebrny kolor tytułem... cudo. Przywołała mi na myśl noc i rozgwieżdżone niebo. Wtedy kiedy słowa nabierają magiczną moc. Samo wnętrze również jest utrzymane w podobnym tonie. Mam wrażenie, że nic nie jest kwestią przypadku jeśli chodzi o spojrzenie na grafikę.

A co do samego zbioru. Na początku byłam zaskoczona i poczułam się...głupio. Nie rozumiałam wierszy, tego co autor chciał przekazać, jakie emocje chciał nakreślić. Wiadomo, miało być o miłości, ale kurcze miałam problem tą rzeczoną tam znaleźć. Ale zagłębiałam się dalej. I znalazłam! Moja ukochana Pawlikowska - Jasnorzewska i ukochany Wojaczek. Wtedy pokochałam ten tomik tą ciemną miłością.

Odbiór wierszy i samego tomiku może być różny. Są tacy, którzy lubią melancholię wylewającą się z kartek, tacy co lubią posiedzieć i podumać. Ale nasze społeczeństwo jest raczej "ciężkie" jeśli chodzi o poezję.

Nie napiszę, że jest to zbiór uniwersalny, bo każdy szuka czegoś innego. Niekoniecznie ciemnej miłości. Ale jest to pozycja na tyle dobra, by siąść  z nią w chłodny wieczór i po delektować się emocjami.

Moja ocena: 8/10